De situatie tussen Israël en Palestina is al meer dan 100 jaar aan de gang en het lijkt er niet op dat er snel een einde aan zal komen. Hoewel er duidelijke grenzen worden aangegeven door de VN lijkt Israël niet mee te werken aan bijvoorbeeld een staakt-het-vuren.
Palestina probeert al tientallen jaren door de wereldgemeenschap erkend te worden als staat. Terwijl Israël in 1948 heel snel werd erkend door landen als de VS en de Sovjet Unie gaat het bij de Palestijnse staat een stuk moeilijker. Doordat er nu landen als het Verenigd Koninkrijk, Canada, Australië en Portugal over de brug komen, lijkt de diplomatieke en politieke positie van de Palestijnse autoriteit te versterken.
Grotendeels symbolisch
Het moment van de erkenning is volgens vicepremier Lammy gebaseerd “op wat er ter plaatse gebeurt”. Hij doelt hiermee op het zeer omstreden Israëlische E1-bouwplan voor nederzettingen dwars door het land waar Palestijnen een staat nastreven, aldus Nu.nl.
Daarnaast oordeelde een onafhankelijke onderzoekscommissie van de Verenigde Naties eerder deze week dat Israël genocide pleegt in Gaza. De Palestijnse staat wordt nu door meer dan 150 van de 193 VN-lidstaten erkend, maar heeft geen internationaal vastgelegde grenzen, hoofdstad of leger. De erkenning is daardoor grotendeels symbolisch.
Twee-statenoplossing
De twee-statenoplossing is een voorstel voor het beëindigen van het Israëlisch-Palestijnse conflict, waarbij Israël en Palestina naast elkaar bestaan als twee onafhankelijke staten. Het idee is dat beide volkeren hun eigen soevereine grondgebied en politieke autonomie krijgen, met de grens die doorgaans wordt gebaseerd op de situatie vóór de Zesdaagse Oorlog van 1967, toen Israël de Westelijke Jordaanoever, Gaza en Oost-Jeruzalem veroverde.
Vanaf het begin van de oorlog, die uitbrak na de aanval van Hamas op 7 oktober 2023, sluit Israël een tweestatenoplossing uit. Starmers aankondiging leidde tot felle kritiek van de Israëlische regering en familiesleden van gegijzelden in Gaza. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu zei eerder dat erkenning van de Palestijnse staat “terrorisme beloont”, aldus BBC News.
Saudie Arabië
De spanningen tussen Israël en Palestina, vooral over gebieden zoals Gaza en de Westelijke Jordaanoever, vormen de basis voor veel van de internationale discussies over dit onderwerp. Saoedi-Arabië speelt een bijzondere rol in dit conflict, door zowel Israël als de wereld te wijzen op de voortdurende onderdrukking van de Palestijnse bevolking.
Bron: EW Magazine
Voorafgaand aan de Gaza-oorlog
Het Israëlisch-Palestijnse conflict begon in de vroege 20e eeuw, toen Palestina onder Brits mandaat stond en de spanningen tussen Joodse en Arabische bevolkingsgroepen toenamen. In 1947 stelde de VN een verdelingsplan voor, maar dit werd verworpen door de Arabische landen en Palestijnen. Toen Israël op 14 mei 1948 zijn onafhankelijkheid uitriep, leidde dit tot de Arabisch-Israëlische Oorlog, waarbij Israël zich verdedigde tegen buurlanden.
In 1967 escaleerde het conflict opnieuw tijdens de Zesdaagse Oorlog, waarin Israël tegen een coalitie van Arabische landen vocht, waaronder Egypte, Jordanië en Syrië. Israël, dat zich bedreigd voelde door de massale militaire opbouw van zijn buren, voerde een preventieve aanval uit. Binnen zes dagen versloeg Israël de Arabische legers en veroverde grote delen van het gebied, waaronder de Westelijke Jordaanoever, Gaza en Oost-Jeruzalem.
Vredespogingen
Sinds de Zesdaagse Oorlog van 1967 bleven Israël en de Arabische landen tegenover elkaar staan, met voortdurende conflicten en gewelddadigheden. Israël’s bezetting van Palestijnse gebieden leidde tot opstanden en gewelddadige confrontaties, terwijl de Arabische landen de Palestijnen bleven steunen. Ondanks enkele vredespogingen, zoals de Oslo-akkoorden, bleven de kernproblemen, zoals de status van Jeruzalem en de vluchtelingen, onopgelost, wat leidde tot herhaalde escalaties.
Wil je nou meer lezen over de geschiedenis en de achtergrond van de conflicten in de Midden-Oosten? Bekijk de website van de Universiteit van Utrecht.
