Jongeren moeten vaak lang wachten op hulp en zitten daardoor langer in een onveilige situatie. Een op de 13 jeugdzorginstellingen haalt de wettelijke termijnen. Het aantal jongeren dat langer dan zes weken moet wachten op hulp is wel flink gedaald. Ook is de tijd dat ze moesten wachten flink gestegen.
Inspecties hebben in oktober vorig jaar informatie opgevraagd bij gecertificeerde jeugdzorginstellingen. Uit de eerste inzichten blijkt dat bijna geen van deze organisaties aan de wettelijke termijnen en richtlijnen houden. Slechts een instelling kreeg het voor elkaar om binnen zes weken een plan van aanpak op te stellen voor passende hulp. De hulpverlening moet dan binnen drie maanden beginnen.
Wachttijd niet het enige probleem
In Vlaardingen ging het eerder goed mis. Een meisje kwam in mei vorig jaar zwaargewond in het ziekenhuis met botbreuken en hersenletsel. In Rotterdam is de rechtszaak tegen de pleegouders van het 10-jarige meisje begonnen.
Naar aanleiding van de mishandeling van het 10-jarige meisje heeft de Tweede Kamer strenge maatregelen genomen. Zo heeft de Tweede Kamer dinsdag besloten dat pleegouders die zich schuldig maken aan mishandeling, verwaarlozing of misbruik noot meer pleegkinderen mogen opvangen.
Bovendien moeten pleegzorgorganisaties voortaan zorgvuldig controleren of er in het verleden problemen zijn geweest, aldus de Tweede Kamer. Ook moeten agenten daarnaast het recht krijgen om huisbezoeken af te leggen bij ernstige vermoedens van onveiligheid.
De Tweede Kamer heeft ook besloten dat pleegkinderen altijd toegang moeten hebben tot een vertrouwenspersoon, zoals de wet voorschrijft, maar wat nu vaak niet gebeurt.
Chamira over haar ervaringen
We hebben Chamira (19) gevraagd naar haar ervaringen met jeugdzorg waar ze van jongs af aan al in heeft gezeten. “Ondanks dat ik wel in een grote familie zat, was het als alleen wonend kind in huis wel moeilijk,” vertelt Chamira.
Ze vertelt ook dat ze zich vaak niet lekker in haar vel voelden bij haar toenmalige woonplek. Daarnaast vertelden ze dat het voor haar voelden alsof ze niet serieus werd genomen door de jeugdzorg wanneer ze dit aangaf.
“Nu 14 jaar later ben ik 19 jaar oud en ben ik blij dat ik eindelijk op mijn eigen voeten sta,” aldus Chamira. Haar mening over jeugdzorg was niet altijd positief, zo is haar eigen conclusie.
