In Amsterdam zijn ruim 11.000 dak- en thuislozen, onder wie 1.400 kinderen. Slechts een klein deel slaapt op straat; de meesten verblijven tijdelijk bij vrienden, familie of in een garagebox. Hulporganisaties zeggen dat het probleem nog nooit zo groot is geweest.
Achtergelaten spullen in het Westerpark Foto: Daan le Comte
Volgens Teake Damstra van de Straatalliantie klopt ons beeld van dakloosheid niet meer. Steeds meer mensen krijgen geen recht op opvang, omdat ze zogenaamd “zelfredzaam” zijn. Zij slapen daarom vaak bij vrienden op de bank of zelfs in een garagebox, maar zijn net zo goed dakloos.
Om dit beter te onderzoeken is de ETHOS-telling bedacht. Daarbij wordt dakloosheid niet alleen gezien als op straat slapen, maar ook als geen echte woning hebben. Deze manier van tellen wordt in heel Europa gebruikt en nu ook in Amsterdam.
Kinderen zonder thuis
Uit de telling in Amsterdam-Amstelland blijkt dat 13% van de daklozen kinderen zijn. Vaak denken mensen bij dakloosheid aan iemand die buiten slaapt, maar dat klopt niet. Volgens Damstra komen er bijna dagelijks dakloze ouders met kinderen langs.
Ook valt op hoe divers de groep is. Slechts 34% heeft de Nederlandse nationaliteit, terwijl dat in andere regio’s veel hoger ligt. In totaal zijn er in Amsterdam wel 136 verschillende nationaliteiten geteld. Dakloosheid raakt dus jong en oud, jongens en meiden, mensen uit Nederland én van overal ter wereld.
Een woonprobleem
De Straatalliantie hoopt dat mensen anders gaan kijken naar dakloosheid. Vaak denkt men nog dat iemand dakloos is door drugs of psychische problemen. Maar volgens Teake Damstra kan het iedereen overkomen. Hij zegt: “Het gaat niet om een zorgprobleem, maar om een woonprobleem. We hebben meer betaalbare huizen nodig.” Jongeren blijven ook langer thuiswonen.
Veel mensen die hulp zoeken, krijgen te horen dat ze “niet kwetsbaar genoeg” zijn en dus geen recht hebben op opvang. De hulpverlening is nu vooral gericht op zorg. Daardoor valt een grote groep economisch daklozen buiten de boot: mensen die geen huis hebben, maar verder geen zorg nodig hebben.
