Op een regenachtige dag, tussen de bomen, lag een vogel. Hij was neergestort door de harde storm en kon niet meer omhoog komen, er was geen enkele hoop meer voor hem.
Dat dacht hij in ieder geval, want ergens in de verte kwam een meisje aangehuppeld. Toen ze de vogel spotte, stopte ze met huppelen, om de aandacht aan de vogel te geven. Ze vroeg zich af waarom de vogel op de grond lag en wat er gebeurt zou kunnen zijn.
‘’Arme vogel,’’ zei ze, terwijl ze naar hem toe liep. ‘’Wat is er toch gebeurd? Bent u geschept door de vreselijke wind van gister?”
Ze keek naar de vogel, die verslagen terugkeek. De vogel voelde zich te zwak om te praten, hij wist niet eens zeker of het meisje hem zou kunnen verstaan.
Het meisje keek rond, zoekend naar iets waar ze de vogel mee kon redden. Ze zag een groot blad en schoof zachtjes de vogel erop, terwijl ze nadacht hoe ze de vogel kon helpen.
Ze moest denken aan wat haar vader vertelde, aan het begin van de lente. Hij leerde haar over de godin van de vruchtbaarheid en de lente, Ostara. Ostara zou het leven beschermen en er alles aan doen om de dieren en mensen te beschermen.
Het meisje heeft geleerd hoe ze haar moet oproepen, dus besluit om dat te proberen. Het oproepen ging in je eigen hoofd, denkend aan waarom je haar oproept. Het meisje dacht aan de vogel, en vroeg de Godin om dat arme dier te redden.
‘’Open je ogen maar, lief kind.’’ En zo opende het meisje haar ogen, kijkend naar de prachtige vrouw voor haar neus. ‘’Ik heb je oproep gehoord, maar ik ben bang dat ik je niet kan helpen,’’ ging de godin verder.
Het meisje haar ogen gingen naar de grond, waar de vogel lag. ‘’Maar hij verdient toch nog een kans? Het is niet eerlijk dat hij door de storm neergestort is,’’ zegt ze met een verslagen stem, ze voelt echt medelijden met het dier.
‘’Inderdaad,’’ zegt de godin en met een zwaai van haar handen veranderd ze de vogel in een haas. ‘’Hier, lief kind. Nu heeft dit dier een tweede kans gekregen en als eerbetoon van jouw hulp zal hij voor alle kinderen elk jaar gekleurde eitjes verstoppen, zodat jullie die kunnen zoeken.’’ Zegt de godin.
Er vormt weer een glimlach op de mond van het meisje, terwijl ze met verbazing naar de haas kijkt. Haar blik glijdt naar dat van de godin voor haar, ‘’Dankuwel mevrouw, ik wist wel dat ik op u kon rekenen.’’
En zo is het verhaal van de paashaas ontstaan, die nog steeds elk jaar met plezier eieren verstopt. Allemaal door dit dappere meisje, die besloten had om er alles aan te doen om de vogel te redden.
