Een paar jaar geleden leek er hoop te gloren in Sudan. Het land lijkt weer terug bij af te zijn. In 2019 kwamen duizenden mensen de straat op om te protesteren tegen Omar al-Bashir, de dictator die al dertig jaar met harde hand regeerde. Na maanden van moedige demonstraties vaak geleid door jongeren en vrouwen werd Bashir eindelijk afgezet. Voor even leek het alsof Sudan een nieuw begin kon maken,
Tijdens de Sudanese revolutie die als gevolg Omar al-Bashir wist te laten aftreden, even leek heel Sudan tevreden en hoopvol een land wat ramp op ramp meemaakt leek eindelijk rust te krijgen. Er is een prachtige foto van een Sudanese vrouw in een witte traditionele jurk. Ze krijgt de bijnaam ”Kandaka” (Afrikaanse koning) dit moment staat symbool voor de hoop die mensen toen nog hadden. Ondertussen wordt Sudan geteisterd door een verschrikkelijke crisis NOS Jeugdjournaal spreekt zelfs over de grootste crisis ter wereld.
Van vrede naar oorlog
Maar die hoop duurde niet lang. De generaals die hadden beloofd de macht over te dragen aan een burgerregering, begonnen ruzie te maken. In april 2023 brak er een oorlog uit tussen het leger en de paramilitaire Rapid Support Forces. Wat begon als politiek conflict, veranderde in een bloedige strijd.
De crisis vandaag
Nu wordt Sudan getroffen door een van de ergste crises ter wereld. Miljoenen mensen zijn op de vlucht, steden zijn kapot, en ziekenhuizen werken bijna niet meer. Mensen hebben weinig eten en water, en hulp komt vaak niet aan. Bijna de helft van de bevolking heeft noodhulp nodig.
Waarom horen we er niets over?
In Nederland horen we hier bijna niets over. Terwijl andere oorlogen en rampen in het nieuws zijn, blijft Sudan stil. Dat komt omdat journalisten moeilijk bij het land kunnen komen, het conflict ingewikkeld is, en het ver weg lijkt voor veel mensen. Daardoor vergeten we makkelijk wat er daar gebeurt.
Maar het verhaal van Sudan is belangrijk. Het gaat over echte mensen die hun leven proberen te redden. Sudan was ooit een land vol hoop. Nu is het een plek waar mensen vechten om te overleven. En terwijl de wereld er weinig aandacht aan besteedt, blijven de Sudanese mensen hopen op betere tijden.
